III. SOLA EXPERIENTIA? MIĘDZY ODNOWĄ A DEFORMACJĄ
Wpisany przez KS. ANDRZEJ SIEMIENIEWSKI wtorek, 26 października 2004 14:44
PRZYPISY :
[194] M.M. Poloma, The Spirit and The Bride…, dz. cyt., s. 1-5.
[195] Tamże.
[196] G. Arnold, Unpartaische Kirchen- und Ketzerhistorie, Frankfurt 1699-1700.
[197] Por. L. Bouyer, La spiritualità protestante e anglicana, Bologna 1972, s. 181-182.
[198] M.M. Poloma, The Spirit and The Bride…, dz. cyt.
[199] R.M. Riss, A History of the Worldwide Awakening of 1992-1995, „Eleventh Edition” October 15, 1995. Możemy się zorientować w stylu jego służby na podstawie innych fragmentów tego artykułu R. Rissa: kiedy Rodney Howard-Browne posługiwał u Kennetha Copelanda podczas spotkań w latach 1992-1993, Kenneth Copeland zagadnął Rodneya „w językach”, wskazując na niego gestami. Zwrócony do Kennetha Copelanda Rodney odpowiedział mu „w językach”, sprawiając wrażenie, jakby się obaj zrozumieli. „Kenneth Copeland zaśmiał się w odpowiedzi. Z kolei Rodney też się roześmiał”.
[200] H. Cox, Fire from Heaven…, dz. cyt., s. 313.
[201] Tamże, s. 271.
[202] E.T. Clark, The Small Sects in America, New York/Nashville 1949, s. 232n.
[203] Por. opinię prezesa Christian Research Institute, H. Hanegraaffa, o nauczaniu ewangelizatorów pentekostalnych, takich jak np. K. Copeland: „This is nothing but the New Age technique of creative visualization” (To nic innego jak new age'owska technika twórczej wizualizacji), H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, Eugene: Harvest House 1993, s. 81.
[204] R.H. Krapohl, Ch.H. Lippy, The Evangelicals: A Historical and Biographical Guide, Westport (Conn.)/London 1999, s. 149.
[205] L. Lovett, Positive Confession Theology, [w:] DPCM 2, s. 719.
[206] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 233.
[207] D. McBain, Discerning the Spirits, London 1992, s. 18.
[208] Ang. „[…] the crass materialism of a thoroughgoing world-affirming expression of contemporary religion”, P. Hunt, Magical Moments: An Intellectualist Approach to the Neo-Pentecostal Faith Ministries, „Religion” 28 (1998) nr 3, s. 278-279.
[209] D. McBain, Discerning the Spirits, dz. cyt., s. 44.
[210] H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, dz. cyt., s. 190.
[211] M. Cerullo, Receive It!, September 1994, [w:] N. Scotland, Charismatics and the New Millennium: Do They Have a Future?, London/Sydney/Auckland 1995, s. 167-168.
[212] [Za:] H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, dz. cyt., s. 186.
[213] K. Hagin, Bible Prayer Study Course, Tulsa (Okla.) 1974, s. 29 i 31.
[214] Tamże, s. 81.
[215] Tamże.
[216] K. Warrington, Healing and Kenneth Hagin, „Asian Journal for Pentecostal Studies” 3/1 (2000), s. 138. Warrington wymienia pośród tych, którzy głoszą podobne błędy co K. Hagin, tak znanych ewangelizatorów mających w USA miliony zwolenników, jak Kenneth Copeland, Kenneth Hagin Junior, Fred Price, Charles Capps, Norvel Hayes, Marilyn Hickey, Robert Tilton, Jerry Savalle, Bob i Marte Tilton, John Osteen, Charles i Frances Hunter. Tamże, s. 119.
[217] [Za:] H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, dz. cyt., s. 187.
[218] Tamże.
[219] O. Roberts, A Daily Guide to Miracles, Tulsa (Okla.) 1975.
[220] [Za:] H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, dz. cyt., s. 197.
[221] H. Hanegraaff, Christianity in Crisis, dz. cyt., s. 198.
[222] Kommen Sie zusammen mit Kenneth und Gloria Copeland, „Charisma” (Juli-Sept. 2001) nr 117, s. 9.
[223] G. Copeland, God's Will Is Prosperity, Tulsa (Okla.): Harrison House 1978, s. 54.
[224] M. Percy, The Morphology of Pilgrimage in the Toronto Blessing, „Religion” 28 (1998) nr 3, s. 281.
[225] R. Gledhill, Spread of Hysteria Fad Worries Church : „ Toronto Blessing”, „London Times” 18 June 1994.
[226] M. Percy, The Morphology of Pilgrimage in the Toronto Blessing, dz. cyt., s. 282. Pojęcia postmodern Christianity używa w tym kontekście także: F. Stolz, Fundamentalist Movements as a Post-Modern Type of Christianity, „Temenos” 34 (1998), s. 257-262.
[227] M.M. Poloma, The Spirit and The Bride…, dz. cyt., s. 1-5.
[228] G. Chevreau, Catch the Fire, London 1994; J. Arnott, The Father's Blessing, Orlando (Fa.) 1995.
[229] Por. M. Percy, The Morphology of Pilgrimage, dz. cyt., s. 285.
[230] Tamże.
[231] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 207.
[232] Tamże, s. 212 i 222.
[233] M.M. Poloma, Mysticism and Identity Formation in Social Context: The Case of the Pentecostal-Charismatic Movement; The Seventh International Congress of Professors World Peace Academy, Washington (D.C.), November 24-29, 1997.
[234] H. Cox, Fire from Heaven…, dz. cyt., s. 4.
[235] M.J. Cartledge, The Future of Glossolalia: Fundamentalist or Experientialist?, „Religion” 28 (1998) nr 3, s. 233.
[236] Por. J. Arnott, The Father's Blessing, Orlando 1995, s. 153.
[237] Pentecostalism's Global Language…, dz. cyt., s. 42.
[238] C.E. Cobb Jr., Haiti Against All Odds, „National Geographic” t. 172 (1987) nr 5, s. 669.
[239] C. Devillers, Haiti's Voodoo Pilgrimages: Of Spirits and Saints, „National Geographic” t. 167 (1985) nr 3, s. 395-408.
[240] M.M. Poloma, Mysticism and Identity Formation, dz. cyt.
[241] Oto, jaki los spotkał z ręki szlachetnego i potężnego Aslana (który u Lewisa jest obrazem Zbawiciela) przewrotnego Rabadasza jako kara za jego niecne postępki. Opiewany na kartach kolejnych tomów Kronik Narnii Aslan zaczął stopniowo zmieniać Rabadasza w osła, zaczynając od zewnętrznej postaci, a kończąc na zmianie jego sposobu wydawania dźwięków:
„Rabadasz stał na czterech kończynach […], a jego ludzka mowa trwała zaledwie moment dłużej niż jego ludzki kształt, więc gdy zorientował się w zmianie, jaka w nim zachodziła, zawołał:
– Nie, byle nie być osłem! Litości! Gdybym chociaż był konieeem! ieeeem…, eeee…, eeee…! – i w ten sposób jego słowa utonęły w rżeniu osła.
– Posłuchaj mnie, Rabadaszu – rzekł Aslan. – Sprawiedliwość będzie połączona z miłosierdziem. Nie zawsze będziesz osłem”.
C.S. Lewis, Opowieści z Narnii – Koń i jego chłopiec, Poznań (b.r.), s. 208-209; ang.: The Horse and His Boy, Harper Trophy 1994, s. 234-235.
[242] Ch.G. Finney, Lectures on Revivals of Religion, Cambridge (Mass.) 1960.
[243] J. Rodman Williams, Fire from Heaven: A Personal Reflection and Review, http://home.regent.edu/rodmwil/home.html (2001).
[244] H. Cox, Fire from Heaven…, dz. cyt., s. 228.
[245] The Oral Shamanist Culture in Pentecostal Transformation, [w:] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 105.
[246] F. Sullivan, Pentecôtisme, dz. cyt., s. 1036-1052.
[247] J. Castellano, Carismatico (movimento), [w:] Dizionario enciclopedico di spiritualità, red. E. Ancilli, s. 430-433.
[248] D. Wilkerson, Christless Pentecost, kazanie wygłoszone w Times Square Church w Nowym Jorku w roku 1982, http://www.lists.thinkcoach.com/prophetic/9806/msg00085.html (5/10/2001).
[249] Tamże.
[250] Tamże.
[251] H. Zegwaart, Christian Experience in Community, CPCR 11 (2002).
[252] Tamże.
[253] R. Burns, [za:] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 149.
[254] F.A. Sullivan, Pentecôtisme, dz. cyt., s. 1050-1051.
[255] R.M. Riss, A History of the Worldwide Awakening, dz. cyt.
[256] Na temat L.D. Moody'ego por.: W. Moody, The Life of Dwight L. Moody, by His Son, New York 1900; J. Pollock, Moody Without Sankey, London 1963; G. Bradford, D.L. Moody, a Worker in Souls, (b.m.) 1927 (z obszerną bibliografią).
[257] W.G. McLoughlin, Modern Revivalism. Charles Grandison Finney to Billy Graham, New York 1959, s. 250.
[258] Tamże, s. 253.
[259] Tamże, s. 171-172.
[260] Tamże, s. 211.
[261] S.C. Henry, Revivalism, [w:] Encyclopedia of American Religious Experience – Studies of Traditions and Movements, red. Ch.H. Lippy i P.W. Williams, t. II, New York 1988, s. 809.
[262] W.G. McLoughlin, Modern Revivalism, dz. cyt., s. 400.
[263] Tamże.
[264] [Za:] tamże, s. 448-449.
[265] Tamże, s. 449.
[266] Por. B.A. Weisberger, They Gathered at the River – The Story of the Great Revivalists and Their Impact upon Religion in America, Boston 1958, s. 253.
[267] Tamże, s. 272.
[268] S.C. Henry, Revivalism, dz. cyt., s. 811.
[269] F. Hall, 55 Reasons Why Man Should Not See Death: Preaching All of the Gospel of the Kingdom, http://www.discernment.org/Charismania/F_Hall.htm (2001).
[270] F. Hall, The Return of Immortality, Phoenix 1976, s. 60, [za:] A.J. Dager, Vengeance Is Ours: The Church in Dominion, Redmond (Wash.) 1990, s. 52.
[271] D. Clasen, The Destroyed Foundations: The Word, cz. 3, „The Kingdom: Gospel Messenger” t. VIII (1996) nr 3, [za:] http://www.banner.org.uk/res/lastdl3.htm (2001).
[272] S. Shemet nieco skromniej relacjonuje teologiczny rozmach F. Halla, pisząc jedynie o obietnicy takiego napełnienia ogniem Ducha Świętego (w procesie trwającym około 30 dni), że wyeliminuje to całkowicie nie tylko możliwość choroby, ale nawet zmęczenia się, a także – co ciekawe – przykrego zapachu. S. Shemeth, Franklin Hall (1907-), [w:] DPCM 2, s. 345-346.
[273] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 230.
[274] M. Oppenheimer, The Manifest Sons of God Teaching, http:// letusreason.org /Latrain1.htm (2002).
[275] P. Cain, Joel's Army, (b.m.) 1990, s. 218.
[276] F. Frangipane, In the Presence of God, New Wine Press 1994, s. 153-57.
[277] KKK, 2559.
[278] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, Jeffersonville 1991, s. 60.
[279] Tamże, s. 289-290.
[280] J.S. O'Mally, Pfingstkirchen/Charismatische Bewegung, [w:] Theologische Realenzyklopedie, t. XXVI, Berlin/New York 1996, s. 401.
[281] K. McDonnell, F.P. Tebartz-van Elst, Pfingstbewegung, dz. cyt., s. 186.
[282] W.M. Branham, Wyjaśnienie Bóstwa, Cieszyn (b.r.), s. 8.
[283] Tamże, s. 4.
[284] J. Wimber, Ewangelizacja w mocy – znaki i cuda dziś, Warszawa 1991, s. 95.
[285] Tamże, s. 145.
[286] D. McBain, Discerning the Spirits: Checking for Truth in Signs and Wonders, London 1992, s. 183.
[287] Tamże.
[288] Tamże, s. 192.
[289] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 168.
[290] D. McBain, Discerning the Spirits, dz. cyt., s. 193.
[291] Tamże, s. 187.
[292] Tamże.
[293] D. Lewis, Healing: Fiction, Fantasy or Fact, London 1989, s. 185.
[294] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 72.
[295] W. Nee, Normalne życie Kościoła, Neuchâtel (b.r.), s. 62.
[296] Tamże, s. 79.
[297] Tamże, s. 73.
[298] Tamże, s. 79.
[299] Tamże, s. 84-85.
[300] J.S. O'Mally, Pfingstkirchen/Charismatische Bewegung, dz. cyt., s. 401.
[301] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 93.
[302] Pentecostalism's Global Language…, dz. cyt., s. 42.
[303] J. Sierka, artykuł redakcyjny, „The Morning Star” 2 (1998) nr 2, (wersja polska), s. 1.
[304] R. Joyner, Megatrendy w nowym tysiącleciu, „The Morning Star” 9 (2000) nr 1 (wersja polska).
[305] R. Liichov, Prophetic Conferences Galore, http://www.discernment.org/prophetic_conferences_galore.htm (IX 2001).
[306] J.S. O'Mally, Pfingstkirchen/Charismatische Bewegung, dz. cyt., s. 408. O narastających trudnościach w dziedzinie ekumenicznej wspomina też dokument katolicko-pentekostalnego dialogu z roku 1997: „Przejęcie przez wiernych pentekostalnych pewnych interpretacji eschatologicznych popularnych wśród fundamentalistów i chrześcijan ewangelikalnych ( Evangelicals) doprowadziło do wzrastającej podejrzliwości wobec nowoczesnych ruchów ekumenicznych wśród protestantów”, Evangelization, Proselytism and Common Witness, dz. cyt., pkt 86.
[307] Lap Yan Kung, Outpouring of the Spirit: A Reflection on Pentacostal's Identity, „Asian Journal for Pentecostal Studies” 4/1 (2001), s. 3.
[308] D.B. Barrett, Statistics, Global, dz. cyt., s. 811.
[309] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 363-364.
[310] J. Rodman Willimas, Ten Teachings, http://home.regent.edu/rodmwil/10teach-08.htm (2001).
[311] L. Newbigin, The Household of God, s. 95.
[312] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 366.
[313] Evangelization, Proselytism and Common Witness, dz. cyt., pkt 69.
[314] Tamże, pkt 82.
[315] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 180.
[316] W. Nee, Życie w Chrystusie, dz. cyt., s. 235.
[317] D. McBain, Discerning the Spirits, dz. cyt., s. 188.
[318] P. Horrobin, Healing through Deliverance: The Biblical Basis, Sovereign World (Eng.) 1994, s. 296-303.
[319] F.E. Peretti, Władcy ciemności (ang. This Present Darkness), Warszawa 1992, s. 42, 226. Jakkolwiek książki F.E. Perettiego są tylko powieściami, to jednak ich wpływ na środowisko pentekostalne jest znaczny. Na przykład w książce P. Horrobina Healing through Deliverance o podtytule The Biblical Basis ( Podstawy biblijne) znajdziemy w bibliografii dwie powieści Perettiego.
[320] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 117.
[321] Por. tamże, s. 117 i 130.
[322] F. i I. Hammond, Pigs in the Parlour, New Wine Press 1992, s. 22.
[323] Por. C.P. Wagner, Territorial Spirits, Sovereign World (Eng.) 1991; B. Subritzky, Demons Defeated, Sovereign World (Eng.) 1986.
[324] N. Scotland, Charismatics and the Next Millennium, dz. cyt., s. 130.
[325] P. Horrobin, Healing through Deliverance, dz. cyt., s. 296-300.
[326] J. Wimber, Ewangelizacja w mocy, dz. cyt., s. 27-40.
[327] P. Horrobin, Healing through Deliverance, dz. cyt., s. 99.
[328] Tamże, s. 107.
[329] Por. tamże, s. 109 i 159.
[330] N.T. Anderson, Kruszący kajdany (ang. The Bondage Breaker), Lublin 1992, s. 190.
[331] R.E. Whitson, Gifts and Orders, [w:] The Shakers: Two Centuries of Spiritual Reflection, red. R.E. Whitson, New York/Ramsey/Toronto 1983 (dalej: STCSR), s. 258.
[332] Tamże, s. 259.
[333] Świadectwo brata Beniamina Youngsa z lat 1808-1856, [w:] STCSR, s. 282.
[334] Fragmenty myśli brata Abrahama Perkinsa, [w:] STCSR, s. 285.
[335] Ch. Dibble, Dancing in Worship, [w:] STCSR, s. 282.
[336] Świadectwo Samuela Johnsona, [w:] STCSR, s. 53.
[337] O.C. Hampton, God's Church Government, [w:] STCSR, s. 285.
[338] Tenże, Relation of Intellect and Emotion, [w:] STCSR, s. 285.
[339] Świadectwo Samuela Johnsona, [w:] STCSR, s. 55.
[340] [Za:] STCSR, s. 351.
[341] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 290.
[342] R.E. Whitson, Gifts and Orders, [w:] STCSR, s. 260.
[343] Tamże, s. 262.
[344] Tamże, s. 265.
[345] Ch. Dibble, Dancing in Worship, [w:] STCSR, s. 282.
[346] O.C. Hampton, Relation of Intellect and Emotion, [w:] STCSR, s. 287.
[347] [Za:] STCSR, s. 283.
[348] Por. list z roku 1894 A.W. Dowe'a, misjonarza Shakers w San Francisco, [w:] STCSR, s. 342.
[349] R.E. Whitson, Introduction, [w:] STCSR, s. 6-12.
[350] Tamże, s. 51.
[351] Świadectwo brata Beniamina Youngsa z lat 1808-1856, [w:] STCSR, s. 280-282.
[352] Tamże, s. 282.
[353] Ch. Dibble, Dancing in Worship, [w:] STCSR, s. 282.
[354] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 290.
[355] Zapiski wspólnoty Mt. Lebanon, [w:] STCSR, s. 302.
[356] Świadectwo Patience Vininga, [w:] STCSR, s. 296.
[357] List uczestnika spotkania z 1785 r., [w:] STCSR, s. 271.
[358] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 289.
[359] Tamże, s. 289-291.
[360] Tamże, s. 292.
[361] Tamże.
[362] Świadectwo siostry Jemimy Blanchard z 1845 r., [w:] STCSR, s. 273.
[363] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 290-291.
[364] Przekaz brata starszego Beniamina z roku 1841, [w:] STCSR, s. 295.
[365] [Za:] STCSR, s. 295.
[366] Nakazy społeczności Shakers, [w:] STCSR, s. 275.
[367] R.E. Whitson, Gifts and Orders, [w:] STCSR, s. 263.
[368] H.L. Eades, Shakerism, [w:] STCSR, s. 277.
[369] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 291.
[370] [Za:] STCSR, s. 327.
[371] Zapiski kościelne z lat 1784-1879 brata starszego H.C. Blinna, [w:] STCSR, s. 289.
[372] Tamże.
[373] [Za:] STCSR, s. 302.
[374] R. McNemar, Important Events, [w:] STCSR, s. 309.
[375] Od Wydawcy, „The Shaker Manifesto” t. X, nr 9, s. 203, [w:] STCSR, s. 313.
[376] Od Wydawcy, „The Shaker Manifesto” t. XI, nr 2, s. 41, [w:] STCSR, s. 313.
[377] G.B. Avery, Soul Travel, [w:] STCSR, s. 327.
[378] Tamże.
[379] E. Offord, Progress, [w:] STCSR, s. 340-341.
[380] G.A. Lomas, The Simple Gospel of Christ, [w:] STCSR, s. 317.
[381] G.B. Avery, The Shaker Problem, [w:] STCSR, s. 322-323.
[382] What is Truth, [w:] STCSR, s. 324.
[383] C. Green, Summmary View, [w:] STCSR, s. 297-298.
[384] D. Frazer, Marriage, [w:] STCSR, s. 167.
[385] Świadectwo Beniamina Youngsa, [w:] STCSR, s. 227 i 231.
[386] Por. Ag 2,6-7; G.B. Avery, The Shaker Problem, [w:] STCSR, s. 317.
[387] [Za:] STCSR, s. 311.
[388] A.G. Hollister, Writing on the Sky, [w:] STCSR, s. 321, por. też s. 3.
[389] Świadectwo brata Beniamina Whitchera, [w:] STCSR, s. 55.
[390] R.E. Whitson, Introduction, [w:] STCSR, s. 5.
[391] Notatki O.C. Hamptona, [w:] STCSR, s. 344.
[392] Notatki M.J. Anderson, [w:] STCSR, s. 345.
[393] G. Lindsay, W. Branham, William Branham…, dz. cyt., s. 17.
[394] Tamże, por. też s. 38n.
[395] Tamże, s. 41.
[396] E. Frank, „Wizja 7000”, Informacja globalna, Krefeld 2000, s. 23.
[397] Tenże, Wielka tragedia i Boży plan zbawienia w świetle poselstwa czasu końca, Krefeld 2000, s. 14.
[398] Tamże, s. 24. Entuzjastyczni zwolennicy historiozbawczego znaczenia posługi brata Branhama, świadomi wyzywającej śmiałości swoich tez, wspomagają je przytaczaniem nadnaturalnych dowodów jego Bożego posłannictwa. Nie dość, że przy jego narodzeniu „nadnaturalny obłok światła padł przez okno i unosił się na dzieckiem” oraz że siedmioletni Billy „słyszał potężny głos mówiący z kierunku wielkiej topoli: «Nie pij i nie pal»”, to jeszcze w 1950 roku zrobiono mu fotografię, na której wyraźnie widać nad jego głową jaśniejące światło; tamże, s. 28; por. E. Frank, Wyzwanie chrześcijańskiej teologii i nie tylko, Krefeld 1999, s. 125.
[399] Por. D. McBain, Discerning the Spirits, dz. cyt., s. 192.
[400] G. Lindsay, W. Branham, William Branham…, dz. cyt., s. 91.
[401] W.J. Hollenweger, Pentecostalism…, dz. cyt., s. 229. Autor ten zaznacza, że o ile zdolności diagnostyczne Branhama były zdumiewające, to proroctwa dotyczące mających nastąpić uzdrowień „rzadko kiedy były trafne”. Warto brać pod uwagę tę opinię przy ocenie darów współczesnych głosicieli uzdrowienia mocą Bożą.
[402] G. Lindsay, W. Branham, William Branham…, dz. cyt., s. 111.
[403] Tamże, s. 41-42.
[404] Tamże, s. 143.
[405] Tamże, s. 90.
[406] Tamże, s. 99.
[407] Tamże, s. 120.
[408] Tamże, s. 145.
[409] Tamże, s. 147.
[410] D.J. Wilson, Branham, William Marrion (1909-1965), [w:] DPCM 2, s. 96.
[411] Tamże.
[412] M. Oppenheimer, The Manifest Sons of God Teaching, dz. cyt.
[413] Niektórzy z jego zwolenników uważają go zresztą nie tylko za proroka, ale po prostu za Boga, albo przynajmniej głoszą jego narodzenie z dziewicy; D.J. Wilson, Branham, William Marrion (1909-1965), [w:] DPCM 2, s. 96.
[414] G. Lindsay, W. Branham, William Branham…, dz. cyt., s. 71.
[415] W.M. Branham, Wyjaśnienie Bóstwa, dz. cyt., s. 2; tenże, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 17. Warto pamiętać, że ponad pół miliona członków klasycznych Kościołów pentekostalnych (zielonoświątkowców) w USA to Unitarian Pentecostals lub Jesus-Only Pentecostals, a więc ludzie odrzucający naukę o Trójcy Świętej; por. D.B. Barrett, Statistics, Global, dz. cyt., s. 824.
[416] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 194.
[417] E. Frank, Tradycyjne chrześcijaństwo: prawda czy złudzenia, Krefeld 1992, s. 157.
[418] Tenże, Wielka tragedia, dz. cyt., s. 54.
[419] G. Lindsay, W. Branham, William Branham…, dz. cyt., s. 147.
[420] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 322.
[421] Tenże, Próba służenia Bogu wbrew Jego woli ( Trying to Do God a Service without Being the Will of God), Kraków 1991, poselstwo z 1965 r., s. 16.
[422] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 60.
[423] W.M. Branham, William Branham, dz. cyt. Domniemywać jednak należy, że to indywidualne objawienie tylko wtedy zasłużyłoby w jego oczach na autentyczne, gdyby było zgodne z objawieniami, jakie on sam otrzymał, jako że nie wahał się surowo wyrokować o najrozmaitszych, błędnych – jego zdaniem – poglądach teologicznych.
[424] W.M. Branham, Odsłonięcie Boga – poselstwo z 1964 r., (b.r.m.).
[425] W.M. Branham, Wykład siedmiu wieków Kościoła, dz. cyt., s. 290-291.
[426] Tamże, s. 193.
[427] W.M. Branham, Moc przemienienia ( The Power of Transformation) – poselstwo z 1965 r., Kraków 1996, s. 27.
[428] Tamże, s. 29.
[429] Tamże, s. 27.
